Dr. Yves Montauban van Swijndregt, Longchirurg
Na eerst wat jaren in Nijmegen en in Den Haag een vervolgopleiding te hebben gedaan voor long- en vaatchirurg, ging hij terug naar België. Het zaadje was echter gepland; Yves was een beetje Nederlands geworden. Hij was lang op zoek naar een geschikte baan hier en in 2003 kon hij eindelijk aan de slag als long- vaatchirurg in Lelystad. De laatste jaren was er al een innige samenwerking met de (long)chirurgen in het St Jansdal, Harderwijk. Complexe operaties voerde hij al uit met Harderwijkse collega's. Hij prijst zich gelukkig met de overstap naar St Jansdal en voelt zich daar op zijn plek. Hij is blij zijn ambities binnen het team nóg beter waar te kunnen maken.
Levenslange frustratie
Omdat u het altijd leuk vindt te weten wat zo'n arts graag doet als hij niet aan 't werk is, vroeg ik dat maar gewoon. Yves mag graag zeilen in Friesland op zo'n zware platbodem. Met een gezellige groep op een Lemster Aak. Hij vindt het trouwens wel merkwaardig dat in dit mooie land met al zijn voorschriften en regels, je zó maar, zonder vaarbewijs of opleiding met zo'n schip mag varen. Meestal gaat het goed, maar inmiddels heeft hij toch maar een groot vaarbewijs gehaald. Vervolgens noemt hij gitaarspelen "zijn levenslange frustratie". Hij oefent jaar in jaar uit dagelijks, met volgens eigen zeggen, matig resultaat. Het is een verslaving geworden. Er bestaat een foto, waar Yves met lang haar staat te raggen op de nummers van (liefst) Eric Clapton. Ik had de foto hier graag geplaatst, maar dat vindt hij een minder goed idee. Ik informeerde welke beroepen denkbaar waren geweest als hij geen chirurg was geworden. Alhoewel de chirurgie van begin af aan het doel was, heeft hij ook even stilgestaan bij de keuze voor journalist. Met iéts meer talent had een carrière als gitarist voor de hand gelegen.
Luxe problemen
Zijn drie zoons en dochter wonen in België. Met grote regelmaat stapt hij in zijn auto en bezoekt ze allemaal, inclusief zijn moeder, op één dag. Een rondje familie. Op mijn vraag of een van zijn kinderen in zijn voetsporen als chirurg zal treden antwoordt hij: "Jazeker, de jongste zoon leert voor boomchirurg en wordt een hele goede."
Yves vindt het lastig om zijn beste eigenschappen te formuleren. Na lang nadenken noemt hij er één. Zijn vermogen om zijn slechte eigenschappen onder ogen te zien. Dit is echter geen garantie tot verbetering" . Ook kan hij er moeilijk mee omgaan dat wij zeuren over luxe probleempjes, terwijl elders in de wereld mensen omkomen van honger en ellende. Als minder goede eigenschap noemt hij zijn afkeer van administratieve taken, maar daar werkt hij aan. Hij stelt dat graag uit.
Het boek wat op dit moment op zijn nachtkastje ligt is "Mijn kleine oorlog", van Rudi Vranckx over het Midden Oosten. Romans zijn aan hem niet besteed. Liever leest hij non-fictie. Fictie ziet hij liever in een film. Als eerder gemeld houdt hij van gitaarmuziek in diverse stijlen. Blues, rock, latin en gipsy. Als vakantiebestemming staat binnen Europa Italië hoog bovenaan en daarbuiten Azië. Zijn mooiste reis ooit was naar Rajasthan, Noord India. Zuid-Amerika en met name Chili staan op zijn bucketlist, alhoewel hun nieuwe huis in "the middle of nowhere" bij Doornspijk de prettigste plek op aarde is. "Er gaat maar weinig boven een brandend haardvuur met zelf gekloofd hout uit eigen bos."
Dick Leene