"Ik ken mezelf niet meer terug!"
Al enkele jaren sliep dhr de Weerd (63) beroerd. Op een gegeven moment verslechterde het naar slechts anderhalf uur per nacht. “Ik zakte overdag zo in elkaar”, vertelt hij. “Volgens de huisarts was ik oververmoeid; met een aantal weken rust zou het weer beter moeten gaan.”
Enkele weken meldt hij zich ziek op zijn werk als buschauffeur en doet hij rustiger aan. Dat helpt. Als hij echter zijn normale leven weer oppakt komen de klachten weer net zo hard terug. Dhr. de Weerd: “Ik voelde me ook zo moe en had allerlei klachten. Via mijn broer hoorde ik van het Slaap-/waakcentrum Harderwijk. Hij had na onderzoek een bitje gekregen en sliep sindsdien weer als een os. Dat leek me wel wat; ook de huisarts vond het een goed idee.”
Onderzoeken
’s Ochtends vroeg mag hij zich melden in het ziekenhuis. De hele dag staat volgepland met allerlei onderzoeken, onder andere bij de longarts en de KNO-arts. “Direct kreeg ik een gastvrouw toegewezen”, legt hij uit. “Zij bleef de hele dag bij me en maakte me wegwijs door het ziekenhuis. Ook zorgde ze voor de koffie. Echt een perfecte service hoor. Ik hoefde zo niet te zoeken en kreeg bijvoorbeeld voorrang bij bloedprikken. Het was gewoon een relaxte dag en eigenlijk best gezellig.”
Slaaptest
In de nacht volgt een slaaptest. ‘s Avonds na het eten sluit de verpleging allerlei apparatuur aan. Sensoren meten onrust in de benen, de hartslag, het slaapritme etc.. “Die nacht viel ik pas om drie uur in slaap”, verzucht hij. “Het viel ook niet mee om te slapen met allerlei draadjes aan het lichaam. Toch heb ik het als positief ervaren. Uiteindelijk moesten ze me om kwart voor acht wakker maken. De eenpersoonskamer was fijn en het personeel was heel aardig.”
Uitslag
Precies een week later volgt de uitslag. Zowel de longarts als de KNO-arts zijn bij dit gesprek aanwezig. “Het was direct duidelijk. Ik had 25 stops van 45 secondes per uur. Naast zuurstoftekort werd ik hierdoor voortdurend wakker. Aan het eind van de week was ik ook helemaal kapot. Ik moest meteen stoppen met autorijden; dat vond ik heel erg. Maar het was te gevaarlijk. Ik ben wel heel blij met deze uitslag. Ik kon zo een hele lijst van klachten aanvinken die bij apneu horen.”
Behandeling
De behandeling volgt direct. Hij krijgt namelijk een masker aangemeten. Deze moet hij in de nacht gaan gebruiken. “Het was echt even wennen in het begin. Het slaapt toch wat anders. Maar na die eerste nacht waren meteen het aantal stops flink gedaald. Dat motiveert wel. Na zo’n vier nachten zat ik nog maar op vijf stops. Dit gaat richting normaal en dan mag ik dus ook weer autorijden. Daar kijk ik nu al weer naar uit.”
Zijn leven is volledig veranderd sinds hij het masker draagt. “Ik ken mezelf niet meer terug”, vertelt hij. “Door het slaaptekort was ik kriegelig en kortaf geworden. Ik dommelde ook geregeld in slaap overdag en zat voortdurend te gapen. Nu ik goed slaap voel ik me energiek en uitgerust. Mijn conditie is ook vele malen beter. Voor mijn gevoel kan ik weer de hele wereld aan.”