l

Direct contact

Telefoonnummers

St Jansdal receptie (alle locaties)

0341 - 463911

Afsprakenbureau 

0341 - 463890

Poli-Apotheek St Jansdal

0341 - 435858

Helpdesk MijnStjansdal (8:30 - 16:30 uur)

0341 - 463700

Vragen over?


Heeft u een klachtKlik dan hier.

Of compliment? Klik dan hier.


Bent u van de PERS en heeft u een vraag? Klik dan hier.

Medische hulp buiten kantoortijden

Spoedpost Harderwijk  

 

085 - 773 73 71

 

 

www.spoedpostharderwijk.nl

Huisartsenpost Lelystad  

 

0900 - 333 6 333

 

 

www.medrie.nl

Bij levensbedreigende spoed:

 

112

Het verhaal van Hilde

De 43-jarige Hilde van der Feen uit Harderwijk kwam na een doodgewone controle in een nachtmerrie terecht. Ze bleek borstkanker te hebben, van het kwaadaardige soort. Ineens stond haar wereld volledige op z’n kop.

 

Vanwege het vroegtijdig overlijden van haar oma ging Hilde om de twee jaar naar het ziekenhuis voor een mammografie. “Mijn oma overleed op haar dertigste al aan borstkanker”, legt Hilde uit. “Dat is wel zestig  jaar geleden; toen keken ze natuurlijk nog niet of het erfelijk was. Maar voor de zekerheid ga ik al jaren voor controle. Het was dus gewoon een regulier bezoek op vrijdagmiddag; ik had geen bobbeltje ofzo gevoeld.”

 

Uitslag

Op maandag belt de chirurg dat er een verdacht plekje zichtbaar was. “De volgende dag moesten we meteen komen voor een echo, biopt en punctie,” vertelt Hilde. “Dat was wel perfect hoor, zo snel. Qua emoties schiet je alle kanten op na zo’n bericht. Op de echo zagen we duidelijk een donkere vlek, haast in de vorm van een omgekeerde tornado. Binnen een uur kregen we de uitslag dat het niet goed was. Het klinkt gek, maar dat gaf rust. Je gedachten gaan namelijk alle kanten op als je het niet weet. Met de uitslag waren we al heel snel bezig hoe we hier mee zouden dealen.” De dag erna toont een MRI-scan een tweede plek in de borst en ook nog eentje in de oksel.

 

PET-scan

In die week volgen nog diverse andere onderzoeken en het concept behandelplan. Het zwaarste ervaart Hilde de PET-scan in Amersfoort. “Deze was nodig om uit te sluiten dat er niet meer uitzaaiingen waren”, verzucht Hilde. “Een uur lang moest ik in een kamertje liggen met allerlei radioactieve troep in mijn lichaam. Ondanks dat ik mijn best deed om er niet aan te denken, ging ik toch nadenken over leven en dood. Tot dat moment viel alles de verkeerde kant op. Als dit onderzoek fout was dan was het echt foute boel. Gelukkig kregen we ’s middags een telefoontje dat de kanker niet verder was uitgezaaid. De opluchting was héél erg groot.”

 

Behandeling

Hilde moest meteen starten met chemotherapie. Bij het gesprek heeft ze inmiddels vier kuren achter de rug, twee volgen nog. “Ik zal blij zijn als dat achter de rug is”, aldus Hilde. “Het is pas stap één, maar wel een zware. De eerste week na een kuur voel ik me een week doodziek. Na de chemo’s volgen nog een operatie, bestralingen en daarna pas de verwerking. Want ook dat heeft tijd nodig. De artsen hebben al aangegeven dat we rekening moeten houden met een jaar behandeling en een jaar herstel.”

 

Chemotherapie

Het krijgen van de chemokuren op de dag zelf ervaart Hilde niet als vervelend: “We voeren leuke gesprekken met andere patiënten en wisselen ervaringen en tips uit. De zusters zijn heel erg lief en de huiskamer ziet er gezellig uit. Het is gewoon een hele rare context als je je niet ziek voelt. Het feit dat je die chemische rotzooi in je lichaam krijgt, dat voelt heel tegennatuurlijk. Tot de eerste kuur voelde ik mij absoluut niet ziek. Sterker nog; ik voelde me juist heel erg goed.”

 

Weken

De eerste week na een kuur is heel erg pittig. “Dan wil ik echt niemand zien of spreken”, zegt Hilde. “Het liefst lig ik op de bank met een dekentje en de hond naast me. Gelukkig krijgen we heel veel hulp van familie en vrienden. Zij verzorgen die week het huishouden en zorgen ook voor het eten. Dat is zo prettig. De tweede week na een kuur is fijn. In die week kan veel en hoeft niets. De derde week voel ik me weliswaar nog beter, maar dan zijn we al weer druk met allerlei afspraken met specialisten en onderzoeken.”

 

Bijverschijnselen

Na de eerste kuur volgen al snel de eerste bijverschijnselen. “Ik zou kaal worden door de chemo’s en heb zelf stappen ondernomen”, vertelt Hilde. “De kapster is gekomen en heeft het afgeschoren. Ook heb ik een pruik geregeld. Natuurlijk was dat eerst erg schrikken. Toch krijg ik ook veel complimenten, een kaal koppie staat me goed. De vermoeidheid valt me verder mee. Ik heb wel veel last van pijnlijke vingers en mijn fijne motoriek is een beetje zoek. Ook is mijn smaak helemaal weg in die eerste week na een kuur.”   

 

Intenser

Michel, de man van Hilde, is ook bij het gesprek aanwezig. “Het klinkt misschien gek, maar we zijn wel gelukkiger dan ooit”, vertelt hij. “Alles is intenser. Zowel verdriet, maar ook de geluksmomenten. We zijn stilgezet in het leven. We ervaren veel duidelijker wat er is, voelen veel meer. En proberen ook echt positieve dingen te benoemen. We zitten als gezin in een ritme, leven van kuur naar kuur. Zitten wat dat betreft echt in een flow.”

 

In het ziekenhuis heeft Hilde met veel zorgverleners te maken. “We zien veel verschillende mensen”, legt Hilde uit. “Ons eerste contact was met mamacare-verpleegkundige Willemien. Zij was duidelijk en direct. Ik had het fijn gevonden als zij als vast aanspreekpunt was gebleven gedurende het hele traject. Maar we komen op zo veel afdelingen. We kunnen gelukkig altijd bellen, dat is prettig. We pakken ook zelf de regie, geven dingen aan. Dat werkt goed.”

 

De laatste twee kuren staan nu op het programma. Ook volgt nog de uitslag van het genetisch onderzoek. Hilde: ”Die uitslag bepaalt veel. Niet-erfelijk betekent een borstsparende operatie, wel-erfelijk betekent beide borsten eraf en eierstokken eruit. Dat is heftig, confronterend en tegelijkertijd gewoon afwachten. We zien wel wat komen gaat.”

 

Michel en Hilde schrijven blogs over hun ervaringen met borstkanker op www.thefourleavedclover.nl