Een zwangerschap met diabetes is hard werken
Toen bij Else Marie diabetes type 1 werd ontdekt was ze zwanger. In haar zwangerschap heeft ze diabetes ontwikkeld. Met 36 weken kwam ze in het St Jansdal terecht met een hele hoge bloeddruk en suiker in de urine. Na een vingerprik van de verloskundige bleek dat haar suikerwaarde extreem hoog was. “We waren bang voor zwangerschapsvergiftiging”, vertelt Else Marie. “Achteraf viel dat allemaal mee maar ik moest gelijk insuline gaan spuiten. De internist vond me eigenlijk heel geen type om zwangerschapsdiabetes te krijgen, gezien mijn slanke postuur. Toen ik in het ziekenhuis lag, braken mijn vliezen en kreeg ik koorts. Kort daarna bleek dat mijn zoontje overleden was. Of dat door de hoge bloedsuikers is gekomen, is onduidelijk. Waarschijnlijk een combinatie van factoren: gebroken vliezen in combinatie met een infectie en daarbovenop een onbehandelde diabetes. Zes weken na de bevalling ben ik begonnen met insuline spuiten en dat vond ik echt vreselijk en al snel stapte ik over naar een insulinepomp. Nu heb ik de Omnipod. Toen ik anderhalf jaar later weer zwanger werd was ik gelijk ‘medisch’ vanaf het begin. Mijn suiker moest ook eerst stabiel zijn voordat ik zwanger mocht raken. Hoge bloedsuikers zijn te slecht voor de baby.”
Hormonen gooien alles overhoop
Else Marie: “Je kunt nog zo goed ingesteld zijn voorafgaande aan de zwangerschap, maar dat geeft geen enkele garantie voor tijdens de zwangerschap wat mij betreft. De hormonen gooien alles overhoop. Ik vond dat wel heel intensief. In het begin van de zwangerschap had ik elke vier weken, tot circa 24 weken, controle bij de diabetesverpleegkundige of internist. Dan werd er bloed geprikt en de urine gecheckt en een groeiecho gemaakt. Ik moest ook een dagboekje bijhouden met alle waardes. Daarna werden de controles intensiever omdat de insulinebehoefte verandert. Elke drie weken en vervolgens elke twee weken. Ik heb weleens dertig eenheden insuline nodig gehad voor een broodje, terwijl ik normaal gesproken twee eenheden nodig heb. Dat was een heel gedoe en eigenlijk vond ik het een fulltime job naast alles wat ik al deed.”
Een dag zonder diabetes
“Er zijn zo’n 42 factoren die je bloedsuikers kunnen beïnvloeden, stress, eten, het weer dat omslaat, beweging etc.”, vertelt Else Marie. “Ik zeg ook weleens tegen mijn man dat ik gewoon een keer een dag geen diabetes wil hebben, maar dat kan niet. Wat dan val ik om vanwege een hypo en kan ik niks meer doen of ik beland in het ziekenhuis met extreem hoge bloedsuikers.”
Blij met de steun van mijn internist
Tegenwoordig heb ik een continu glucose sensor (CGS) waardoor ik continu mijn waardes zie. Ik ben een ‘DIY-looper’. Via een zelfgebouwde app wordt mijn bloedsuiker gemonitord. Zodra ik aan het dalen ben wordt de insulinetoevoer uitgezet. Als ik ga stijgen dan geeft mijn insulinepomp mij weer insuline. Dit systeem wordt niet in het ziekenhuis gebruikt en is mijn eigen verantwoordelijkheid. Gelukkig ondersteunt het diabetesteam deze manier van mijn diabetesregulatie. Daar ben ik heel blij mee. Ik voel dat de dokter en verpleegkundigen in St Jansdal echt het allerbeste willen voor mij als patiënt. Ze denken echt met me mee en doen veel voor me. De ene drie maanden ga ik naar de diabetesverpleegkundige, de andere drie maanden naar de internist. Eens per 2 jaar naar de oogarts en in het begin ging ik ook af en toe naar de diëtist. Fijn dat het op die manier kan, dat scheelt dan veel tijd.”
