Het verhaal van Eddy

De 49-jarige Eddy van Klompenburg is boer in hart en nieren. Iedere ochtend staat hij om half zes naast zijn bed om zijn koeien te gaan melken. Hardnekkige pijnklachten in de onderbuik zorgden echter voor flinke problemen. Uiteindelijk bleek het een liesbreuk te zijn en was een operatie noodzakelijk.

De liesbreukoperatie zorgde voor praktische problemen. Rond de honderd dames wachten namelijk iedere ochtend ongeduldig op hun melkbeurt. “Gelukkig werkt mijn zoon nu ook mee in het bedrijf”, zegt Eddy van Klompenburg. “Hij heeft rondom de operatiedatum flink wat werk overgenomen. Sinds een paar dagen ben ik zelf ook weer actief. Gisteren heb ik zelfs alweer een stukje op de tractor gezeten. Ik moet alleen niet te hard over heuveltjes rijden, dat veert wel door.”

Liesbreuk

Eddy had al een paar maanden pijnklachten maar het was moeilijk om een diagnose te vinden. “Het begon met pijn in de onderbuik; later straalde het meer uit naar mijn been”, vertelt Eddy. “Eerst ben ik bij de huisarts geweest. Daarna kwam ik bij de liesbreukexpert Willem Akkersdijk uit. Hij had niet lang nodig om de diagnose te stellen: het bleek om een liesbreuk te gaan en een operatie was noodzakelijk.”

Zorg

Binnen vier dagen lag Eddy op de operatietafel. “Dat ging verrassend snel, fijn dat het zo kon. ’s Ochtends was ik om half elf aan de beurt. Aan het eind van de middag kon mijn vrouw me alweer ophalen. De zorg was echt super in het ziekenhuis. De verpleging had veel aandacht voor me en hielp overal bij. Het is mooi dat ze zo helpen als je kwetsbaar bent. Ook bij vorige operaties en opnames had ik al hele goede ervaringen daar.”

Rust

De eerste dagen na de operatie doet Eddy weinig en gaat het goed. “Het viel tegen toen ik weer meer ging doen. Ik kreeg toch wel meer last en werd zo gedwongen om langer rust te houden”, legt Eddy uit. Na een kleine week ben ik mijn zoon wat gaan helpen in de stal. Gelukkig doen we het samen. Het voelt goed om actiever te zijn maar ik moet dat wel rustig opbouwen. Traplopen is bijvoorbeeld nog wel lastig en zwaar tillen is nog niet echt mogelijk.” 

Wond

De wond ziet er binnen twee weken al goed uit. “Mijn vrouw en ik zijn verbaasd over hoe mooi het litteken oogt. Ik ben er eigenlijk wel trots op”, lacht Eddy. “Het is heel mooi weggewerkt in een plooi en onderhuids gehecht. De eerste dagen had ik er nog een pleister op zitten maar die is er nu af. Bizar gewoon, je ziet het litteken nauwelijks terwijl het toch een grote wond was.”

In de komende weken hoopt hij weer helemaal te herstellen. “Het voelt al heel goed nu hoor”, zegt Eddy. “Vanochtend was ik al flink in de weer in de stal; een koe heeft twee kalfjes gebaard. Dat zijn toch de mooie gebeurtenissen op de boerderij. Het is hard werken op ons familiebedrijf maar het geeft ook veel voldoening.”